Η Εκκλησιαστική Σχολή της Κορίνθου ιδρύθηκε το 1924 επί Μητροπολίτου Κορινθίας κυρού Δαμασκηνού, του μετέπειτα Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος και Αντιβασιλέως των Ελλήνων, για να καλύψει τρέχουσες ανάγκες για επάνδρωση της Εκκλησίας με μορφωμένους κληρικούς. Λειτούργησε με την ευθύνη της Εκκλησίας και ονομάστηκε Ιερατική Σχολή.
Το σχολικό έτος 1926-1927 μετετράπη σε Ιεροδιδασκαλείο, το οποίο λειτούργησε μέχρι το σχολικό έτος 1929-1930.
Το έτος 1928 καταστράφηκε το κτίριο από τον φοβερό σεισμό και ως εκ τούτου η Σχολή στεγάστηκε σε παραπήγματα.
Μετά το μεγάλο σεισμό και ύστερα από συντονισμένες προσπάθειες του Μητροπολίτου Δαμασκηνού, οικοδομήθηκε το σημερινό επιβλητικό αντισεισμικό κτίριο της Σχολής, κτήμα της Ιεράς Μητροπόλεως Κορινθίας, πλησίον του Επισκοπείου, στο οποίο λειτούργησε για το έτος 1930-1931 εξατάξιος Ιερατική Σχολή.
Το σχολ. Έτος 1931-32 μετετράπη σε πεντατάξιο και λειτούργησε μέχρι το 1936-37.
Το 1935 η Σχολή στεγάστηκε στο νέο κτίριο.
Το 1937 μετετράπη σε εξατάξιο Ιεροδιδασκαλείο, το οποίο λειτούργησε μέχρι την κήρυξη του πολέμου, τον Οκτώβριο του 1940.
Το έτος 1940-1941 δε λειτούργησε λόγω του πολέμου.
Το σχολ. Έτος 1941-1942 λειτούργησαν μόνο οι δύο τελευταίες τάξειςκαι το 1942-1943 μόνο η τελευταία τάξη.
Το 1943-1944 μετετράπη σε Εκκλησιαστική Γεωργική Σχολή, αυτή όμως δε λειτούργησε, καθόσον το κτίριο της Σχολής μετετράπη σε Νοσοκομείο, από της κηρύξεως του πολέμου μέχρι το 1944.
Από το σχολ. έτος 1945-1946 λειτούργησε σαν επτατάξιος Εκκλησιαστική Σχολή και ως οικοτροφείο, το οποίο φιλοξενούσε διακόσιους και πλέον μαθητές κάθε έτος. Από το 1959-1971 μετετράπη σε Εξατάξιο Σχολή.
Το 1971 ανεστάλη η λειτουργία της με το 487 Β.Διάταγμα της Δικτατορίας. Έκτοτε, παρά τους αγώνες και τις έγγραφες διαμαρτυρίες και παραστάσεις του Μητροπολίτου Κορινθίας κυρού Παντελεήμονος, δεν εμποδίστηκε η εφαρμογή του διατάγματος. Προξενεί κατάπληξη το γεγονός ότι η ηγεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος πήρε την απόφασή της για το κλείσιμο της Σχολής, ικανοποιώντας πολιτικές σκοπιμότητες.
Έτσι τερματίστηκε η ένδοξη πορεία της Εκκλησιαστικής Σχολής Κορίνθου, στην οποία «πολυάριθμοι Ελληνόπαιδες εφοίτησαν, εγαλουχήθησαν με τα νάματα της Ορθοδοξίας και ανήλθον εις τα ύπατα αξιώματα της Εκκλησίας και Πολιτείας. Μητροπολίται, Καθηγηταί Πανεπιστημίων, Θεολόγοι, Ιεροδιδάσκαλοι και πλήθος ιερέων, είναι πνευματικά τέκνα και δημιουργήματα του περιφανούς τούτου πνευματικού ιδρύματος».
Το 1976, στη θέση της Εκκλησιαστικής Σχολής Κορίνθου, ιδρύθηκε Μέσο Εκκλησιαστικό Φροντιστήριο, που το επόμενο έτος μετατράπηκε σε τετρατάξιο Εκκλησιαστικό Λύκειο, το οποίο εξορίστηκε κυριολεκτικά σε μια απόμακρη περιοχή του Λουτρακίου,»Κατουνίτσα», αντικειμενικά ακατάλληλη για ζωή και λειτουργία ενός τέτοιου Σχολείου. Εκεί λειτουργούσε σε κλίμα εγκατάλειψης με την ελπίδα να επανέλθει στην κοιτίδα του, στην Κόρινθο, στο κτιριακό συγκρότημα που ύψωσε γι’ αυτό το σκοπό ο Μέγας Δαμασκηνός.
Το 2006 καταργήθηκε η Δ΄τάξη των Εκκλησιαστικών Λυκείων και μετατράπηκε σε ΙΕΚ Εκκλησιαστικής και Πολιτιστικής κατάρτισης μονοετούς φοίτησης.
Η χαριστική βολή ήρθε το 2010, όταν με απόφαση του ΥΠΕΠΘ έκλεισαν οκτώ (8) Λύκεια, μεταξύ των οποίων και το Λύκειο Κορίνθου. Η απόφαση αυτή επέφερε καίριο πλήγμα στην εκκλησιαστική εκπαίδευση, πλήγμα που μακροπρόθεσμα θα βλάψει και τις ποιμαντικές ανάγκες της Εκκλησίας.